Gedichten geschreven door Marion Fernhout

Mijn roosje, mijn prinsje, mijn kind
(1959)

Mijn roosje, mijn prinsje,
wat zeg en denk ik dat vaak, terwijl ik naar je kijk
als je in het dromenland aan het dolen bent en ik waak.
Jouw tere rose hoofdje, rond en zacht,
en wat een zoet geluk voel ik door me heen gaan als je mondje lacht,
ook trilt het soms als een beekje met water zo rein dat door een briesje gekust is.
Jouw lichaampje is zo teer als fluweel van de roos.
De kostbaarste edelsteen valt in ’t niet bij jouw oogjes,
glinsterend en onschuldig, diep als sterren van blauw azuur.
Jouw handjes zijn als blaadjes van het klaverblad der fortuin.
Jouw vingertjes sierlijk als danseressen der ballet.

Eén ding vraag ik je, m’n roosje, blijf in m’n tuin bloeien,
mijn liefde en zorgen zullen jouw voedsel zijn.
M’n prinsje in zijden kleertjes,
blijf op de troon die ik voor jou gemaakt heb,
de troon van het geluk.

Grimaldi, mijn paradijs
(1956)

 
Er is geen schoner plek op aarde, dan Grimaldi mijn oord,
het paradijs van mijn dromen.
Waar ik ook ga, jou zal ik nooit vergeten,
jij hebt me bekoord, in m’n bloed ben je gekomen. 

Altijd zal ik het heimwee in m’n hart meedragen,
en smachten naar de zon doordrongen dagen,
en nachten, stout, gedurfd en zoet.
Om dit te vergeten en niet meer te voelen,
geef me toch de moed !

Amor perdido (Verloren liefde)
(1964 - geschreven in het Spaans)

Amor perdido, se que buscarte es inutil
Se que buscarte es sufrir, mas que estoy sufriendo ahora
pero no puedo rasegnarme.
Tu silenzio es como la tumba que me esta esperando.

Porque calles todo el tiempo,
porque mi siquiera querrias decirme adios !

Eso es tan cruel que no me deja la paz en que los muertos
tienen derecho, porque no estoy viviendo mas.
Deme soltanto un poco de consuelo,
dijame soltanto que me has querido mucho y asi puedo
por siempre morirme y no saber nada mas.

Overwinning
(1983)

 
Ik zie het staan, geschilderd in het wit,
omringd met gouden stralen,
de weg die ik moet gaan...

Het is zo opwindend en ik ben blij,
al ben ik maar aan het begin,
en ga met het vertrouwen en de verworven kracht zij aan zij.

Het is gelijk een wedergeboorte
en heb geen leed nu ik weet, berust en aanvaard.
Kwetsbaar ik mij niet meer voel en het niet meer aan mij vreet.

In de innerlijke stilte der oceaan laat ik me gaan.
Ik voel me opgetild door het eeuwige aanrollen der golven en dier leven,
en op vleugelslagen van hemelse vogelen gedreven.
Het jubelt in mij, het vertrouwen en de bevrijding is het gekeerde getij.

O, overwinning, duizend maal dank.
Van verdriet ben ik dood,
daarom leef ik nu en heb geen nood.

Mijmeringen over woorden
(1984)

 
Woorden zijn alles,
woorden zijn niets.
Diegenen die zeggen dat woorden maar woorden zijn,
weten niet.
Woorden maken ons leven uit.
Woorden worden gelezen,
worden in onze ziel gegrift en nemen vorm aan.
Door woorden lezen of horen
worden we wijs of... onwijs !

Isola Bella
(1984)

Isola bella, mijn paradijs,
mijn eiland, mijn strand, mijn zon, mijn zee.
Het andere daarboven, nee dat telt nu niet meer mee.

Ik kijk naar jou, ik neem je in me op,
je schoonheid, je natuur.
Wat is het leven toch mooi,
elke dag, elke nacht, op ieder uur.

Jouw contouren in de nacht vervagen niet.
Je bent er altijd voor mij, ontstaan uit de zee.
Ik wil je omarmen, zeg toch niet nee !
Om jou te vinden heb ik ver moeten gaan,
ik ben door je geobsedeerd.
Laat me toch niet veraf van jou staan.

Neem me in je op, verzwelg me toch.
Ik kan om je huilen, zo mooi ben je en mysterieus.
Door jou, ik voel het, heb ik het eeuwige leven, heus.

Meteoor
(1984)

Je bent gelijk een meteoor, komt uit het niet, verdwijnt in het niet.
Je moet gaan de baan die voor jou beschreven is,
Ook al schijnt het dat je hem niet ziet.

Het lijkt voor jou een vlucht in de waanzin.
Wees blij, veel dingen deren jou niet,
want je bent gelijk een mooie vlinder,
het was vlug voorbij, maar...
er is voor jou iets veel beters in het verschiet.

In mijn ziel is er weer een indruk bij,
heeft zijn uitwerking niet gemist.
Je kruiste mijn weg, ongeremd.
Je bent voor iets veel hogers voorbestemd.

De wereld heb je iets moois achtergelaten.
De baan die jij beschreef behoudt de kleuren van jouw prachtig licht,
waarin de siddering van de trillende ether doorwerkt als een edel gedicht.

Sterven om te overleven
(haar laatste gedicht)

   
Ja, ik wil overleven
O, ik doe er alles voor
want ik wil toch niet sterven
want dan gaat alles teloor.

Ja, ik wil niet sterven
O, ik doe er alles voor
want ik wil overleven
want dan gaat alles door.

Nu weet ik toch wel beter
ik doe er alles voor
Ja, daarom zou ik willen sterven
maar alleen om te kunnen overleven hoor !

Author, webmaster and copyright: Michelangelo Verso Jr.

last updated on 06/08/2015